|
|
|
|
| |
Ahmet Telli Sözleri
 Hiç kimse bir aşkı onarmaya kalkmasın, kaybedilmeye değer en güzel anında bitirilmişse eğer.
Kapağı açılmayan kitaplar, unutulmuş aşklar gibidir. Kitaplardan söz edelim.
Söz de sararır biterken bir aşk.
Karşılığı yok hiçbir acının herşey gölgesi kadar ağır sormuyorum artık sormuyorum hergün yeniden kodlanan umutlarla kirletiliyor dünya.
Şimdi beni uçurumdan atsan, düşene kadar aklımdaki tek şey; sırtıma değen ellerin olurdu.
Bunca acıyı Bunca aşkı Nasıl da sığdırmışsın yüreğine İstersen al Koy kendi ellerinle ...Fırtınaları da Sen Yüreğin kadar büyüksün Unutma.
Aşklar mı diyordun, anladım Senin incindiğin, benimse Yollara düştüğümdür yeniden.
Beni artık kimseler aramasın, Aşkın en tabanında yattığım anlaşılmasın…
Büyülendim ama büyüyemedim Aklım ermedi aynalara ve suya Yüzümü gösterip kalbimi neden Sakladıklarını öğrenemedim Şaşkınım, cahilim ben bu dünyada.
Gün biter gülüşün kalır bende...
Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir. Her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü.
Ayağı kayan bir çocuk kadar şaşkınım, bilemedim düz yolda yürümenin imlâsını. Kanayan dizlerime bakıp da ağlamayı öğrenemediğim gibi...
Sessizce çekip gidiyorum şimdi, sessiz ve kimliksiz, belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün.
Her aşk bir ayrılık gizler, ayrılıklarsa bir merhabanın sıcaklığını taşır kendisinde.
Dedi ki o: Yoruldum insan olmaktan İnsan yorulur bazen insan olmaktan.
Suya düşen bir karanfilse yüreğin, bırak kendini ırmağın türküsüne gülüm vursun seni o taştan bu taşa o çağlayandan bu çağlayana.
Burada yağmur yağıyor ama sen şemsiyeni almadan gel yine de.Özletiyor bu çılgın sağanak seni sırılsıklam özletiyor biliyor musun.
Sesim yoktu. Karanligin karninda yitirdim sesimi. Kör bir kuyuda unutulan Yusuf'tum belki.
Hiç özlemedim seni, özlemek dostluktandır, dostluğundan öte bulmalıyım seni.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
